ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਤਾਰ।
ਸਭਨੀ ਥਾਈਂ ਵਸ ਰਿਹਾ, ਕੀ ਅੰਦਰ ਕੀ ਬਾਹਰ।

ਕਣ ਕਣ ਉਸਦਾ ਵਾਸ ਹੈ, ਹਰ ਜ਼ਰਰੇ ਦਾ ਤਾਣ।
ਸੋਚ ਤੇਰੀ ਪਿਛੋਂ ਬਣੇ, ਪਹਿਲਾ ਲੈਂਦਾ ਜਾਣ।
ਕੀ ਕੀ ਕਰਨਾ ਜੀਵ ਨੇ, ਲਿਖਿਆ ਜੰਮਣ ਸਾਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਤਾਰ।

ਸਭ ਨੂੰ ਕਾਰੇ ਲਾਇਆ, ਹੁਕਮ ਜਿਉਂ ਤਿਉਂ ਕਾਰ।
ਚੰਗਾ ਚੰਗੇ ਕੀਤਿਆਂ, ਬੁਰਾ ਬੁਰੇ ਵਿਉਹਾਰ।
ਆਪਣੇ ਹਥੀਂ ਆਪ ਨੂੰ, ਡੋਬ ਲਵੋ ਜਾ ਤਾਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਤਾਰ।

ਕੀ ਹਾਥੀ ਕੀ ਕੀੜੀਆ, ਕੀ ਬੱਬਰ ਕੀ ਗਾਂ।
ਸਭ ਬਰਾਬਰ ਓਸ ਨੂੰ, ਰੱਖੇ ਢੁਕਦੀ ਥਾਂ।
ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਸੰਭਾਲਦਾ, ਸਭ ਨੂੰ ਕਰੇ ਪਿਆਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਤਾਰ।

ਸਭ ਦੀ ਮੰਜਿਲ ਇਕ ਹੈ, ਸਭ ਦੀ ਇਕੋ ਜਾਨ।
ਵਿਛੜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਭਾਲਦੇ, ਹੋ ਕੇ ਅੰਤਰ ਧਿਆਨ।
ਸਭ ਦਾ ਕਰਤਾ ਇਕ ਹੈ, ਸਭ ਮਿਲਾਵਣਹਾਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਰਤਾਰ।

ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਇਕ ਹੈ, ਕੀ ਨੇੜੇ ਕੀ ਦੂਰ।
ਦੇਖਣ ਵਾਲਾ ਦੇਖਦਾ, ਅੰਦਰ ਤੋਂ ਹੀ ਤੂਰ।
ਬਾਕੀ ਭਟਕਣ ਉਮਰ ਭਰ, ਲਗਦੀ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਸਾਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਦਾਤਾਰ।

ਮਿਲਦਾ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਸੰਗ, ਬੁਰੇ ਕਰਮ ਭਟਕਾਣ।
ਜੋ ਜਪਦੇ ਨੇ ਰੋਮ-ਰੋਮ, ਆਖਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਣ।
ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਇਆਂ ਬਾਝ ਤਾਂ, ਜੀਣ ਮਰਨ ਬੇਕਾਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਦਾਤਾਰ।

ਮਾਇਆ ਕੀਤੀ ਬਾਵਲੀ, ਦੁਨੀਆਂ ਭਾਲੇ ਕੀ।
ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੱਭਦੀ ਬਾਹਰ ਹੈ, ਉਹ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਵੀ।
ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਇਕ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਸਭ ਪਾਸਾਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਦਾਤਾਰ।

ਸਾਰੀ ਤਾਕਤ ਜ਼ੋਰ ਸਭ, ਸਾਰਾ ਉਸਦਾ ਤਾਣ।
ਉਸਦਾ ਬਣਕੇ ਬੀਬਿਆ, ਸਭ ਕੁਝ ਖੁਦ ਵਿਚ ਮਾਣ।
ਉਸਤੋਂ ਵਿਛੜੇ ਉਮਰ ਭਰ, ਖਾਈ ਨਾ ਜਾ ਮਾਰ।
ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ, ਸਦਾ ਸਦਾ ਦਾਤਾਰ।
ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ