ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ !
    ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਮਨੁੱਖ ਵਲੋਂ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਅਨੂਭਵ ਰਹਿਸਮਈ ਹੁੰਦੇਂ ਹਨ। ਮਨੁੱਖੀ ਚੇਤਨ ਦਾ ਮੂਲ, ਸੱਚੀ ਕਲਾ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਪੋਸ਼ਣ ਦਾ ਸਥਲ ਹੈ। ਇਹ ਇਕ ਸੱਚ ਹੈ! ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਇਸ ਤੱਥ ਵਿਚ ਕੋਈ ਵਿਸਮਾਦ ਜਾਂ ਕੋਈ ਚਮਤਕਾਰ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਆਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਮ੍ਰਿਤ ਹੋਣ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਮ੍ਰਿਤ ਤੋਂ ਭਾਵ ਉਸਦਾ ਚੇਤਨ ਇਸ ਪੱਖੋਂ ਬੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਹ ਕੇਵਲ ਸਮਝ ਵਿਚ ਆਏ ਗਿਆਨ ਪੁਰ ਆਸ਼ਰਤ ਹੋ, ਜੜਵਤ ਠਹਿਰ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਲੋਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਇਤਨੀ ਕੁ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿ ਉਹ ਸਾਫ ਤੌਰ ਤੇ ਇਹ ਸਮਝ ਸਕੇ, ਕਿ ਹੋਂਦ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸੰਘਰਸ਼ (ਜੀਵਨ) ਸਮੇਂ, ਉਸ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਕਿਤਨੀ ਕੁ ਸਮਰਥ ਅਤੇ ਕਿਤਨੀ ਕੁ ਅਸਮਰਥ ਹੈ। ਜੋ ਇਸ ਨਿਵਾਜਸ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਉਸ ਅੰਦਰ ਪਰਮਾਤਮਾ, ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਅੰਤ ਬਾਰੇ ਸੋਝੀ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।
ਮਨ ਤੂ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪ ਹੈ ਆਪਣਾ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੁ॥ (ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ