*  -  =  ਪੂਜਾ !  =  -  *
ਸੁਣ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਆਪਣੀ ਬੰਦਾ ਜਿਹੜਾ ਚੌੜ `ਚ ਆਉਂਦਾ ।
ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਸਮਝਕੇ ਫੂਕ ਛਕਾਉਂਦਾ ।
ਖੁਸ਼ ਹੋ ਚਮਚਾਗਿਰੀ ਤੋਂ ਅਗਲਾ ਜੋ ਵੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ।
ਓਸੇ ਨੂੰ ਉਹ ਸੇਵਾਫਲ਼ ਮੰਨ ਝੋਲੀ ਹੈ ਭਰਵਾਉਂਦਾ ।
ਏਸੇ ਨੀਤੀ ਬੱਝਾ ਬੰਦਾ ਰੱਬ ਨੂੰ ਰੋਜ ਧਿਆਉਂਦਾ ।
ਪੂਜਾ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਵੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਇਹੋ ਹੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ।

ਆਪਣੇ ਜਾਣੇ ਬੰਦਾ ਰੱਬ ਨੂੰ ਲਾਲਚ ਦੇ ਪਰਚਾਉਂਦਾ ।
ਕੁਝ ਪਾਉਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਹੈ ਗੁਣ ਗਾਉਂਦਾ ।
ਲਾਲਚ ਦੇ ਲਈ ਬੰਦਿਆਂ ਵਾਂਗੂ ਉਸਨੂੰ ਦਾਣਾ ਪਾਉਂਦਾ ।
ਵੱਡੀ ਇੱਛਾ ਮਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਕੇ ਛੋਟੀ ਭੇਟ ਚੜਾਉਂਦਾ ।
ਰੱਬ ਜੀ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਕੇ ਲੱਗਦਾ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਵਡਿਆਉਂਦਾ ।
ਏਹੀ ਨੁਕਤਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਵਤ ਖੋਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ।

ਸੋਚੋ, ਜਿਹੜਾ ਰੱਬ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ।
ਉਸਤੋਂ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਦਾ ਮੁੜ-ਮੁੜ ਗਾਨ ਕਿਓਂ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ।
ਧਰਤੀ ਤੇ ਕਿਓਂ ਓਸੇ ਤੋਂ ਫਿਰ ਆਪਣਾ ਆਪ ਛੁਪਾਉਂਦਾ ।
ਆਪਣਾ ਆਪ ਲੁਕਾਕੇ ਕਿਧਰੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕਿਓਂ ਲਭਵਾਉਂਦਾ ।
ਆਪੇ ਘੱਲਦਾ, ਆਪੇ ਛੁੱਪਦਾ, ਆਪੇ ਲੱਭਣ ਲਾਉਂਦਾ ।
ਉਸਨੂੰ ਲੱਭਦਾ–ਲੱਭਦਾ ਬੰਦਾ ਓਸੇ ਵਿੱਚ ਸਮਾਉਂਦਾ ।

ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)